Autor: priredio: Manojlo Maravić
Strana: 249
► Ostali detalji

Studije igara su interdisciplinarno akademsko polje koje obuhvata proučavanje igara i igrača, kao i njihove društvene i kulturne kontekste. Studije video-igara su poddisciplina studija igara, koja se – bilo da se koriste termini video-igre, igre za kućne ili ručne konzole, igre za mobline telefone, kompjuterske igre, arkadne igre, digitalne igre ili, u manjoj meri, elektronske i interaktivne igre – fokusira na igre koje su, pre svega, zasnovane na računarskoj tehnologiji.

Osim što su namenjene igranju, video-igre nam gotovo uvek i nešto govore, one su kanal komunikacije za prenošenje poruka i značenja. One nas nas zabavljaju ali, istovremeno, i oblikuju našu svest o svetu u kojem živimo, utvrđuju sisteme vrednosti i ideja ili su njihov deo, interpeliraju pojedinca kao subjekta i preko avatara mu dodeljuju ulogu, ne samo u video-igri, jer ga posredno uče šta uopšte znači biti muškarac ili žena, crnac, Kinez ili belac, vitez, detektiv, kriminalac, vojnik i tako dalje. Ljudi se povezuju i socijalizuju preko igara, a virtuelni svet nije lažan svet, već svet prepun potencijalnosti, što i jeste smisao reči virtual, koja potiče od latinske reči virtualis, označavajući mogućnost ili kapacitet za ostvarenje.

Zbornik Studije video-igara i obrazovni koncepti Manojla Maravića kolekcija je značajnih radova iz raznorodnih oblasti proučavanja video-igara. Kao izdanje namenjeno pre svega humanističkim i društvenjačkim istraživačima i predavačima, ova zbirka izuzetan je doprinos srpskoj videoigračkoj nauci. Knjiga predstavlja nastavak spisateljskog, uređivačkog i obrazovnog rada Manojla Maravića, jednog od najznačajnijih videoigračkih naučnika i edukatora u regionu, u čije se zasluge između ostalog ubrajaju: osnivanje studijskog programa dizajna video-igara na Akademiji umetnosti Univerziteta u Novom Sadu; pokretanje naučnog skupa posvećenog studijama video igara (SVI Conference); i autorstvo prvog istorijskog pregleda razvoja video-igara na srpskom jeziku, ,,Totalne istorije video-igara” (2022, Clio).

SADRŽAJ:

Uvod
Prilog epistemologiji studija video-igara, Manojlo Maravić

I Definicija igre
1. Igra, igrač, svet: potraga za srcem igre, Jesper Jul
(prevela sa engleskog Slađana Stamenković)

II Relacije studija igara sa drugim disciplinama
2. Narativna teorija igara, Espen Orset
(prevela sa engleskog Slađana Stamenković)
3. Teorija književnosti i video-igre: od naratologije ka socio-kulturnim pristupima
Stefan Alidini, Dunja Dušanić
4. Antropologija digitalnih svetova, Ljiljana Gavrilović

III Ozbiljne i obrazovne video-igre
5. Ozbiljne igre kao društvene tehnologije, Dušan Ristić, Manojlo Maravić
6. Studije video-igara i obrazovni koncepti: Igranje igara kao motivacija, Mark Prenski
(prevela sa engleskog Slađana Stamenković)
7. Učenje i igre, Džejms Pol Dži
(prevela sa engleskog Slađana Stamenković)
8. Terapeutski i zdravstveni doprinos igranja video-igara, Mark D. Grifits
(prevela sa engleskog Slađana Stamenković)

IV Studije slučaja i modeli
9. Jesu li video-igre samo dečja igra? Skot Ostervajl i Erik Klopfer
(prevela sa engleskog Slađana Stamenković)
10. Ponovno odigravanje istorije: uključivanje socijalno ugroženih učenika iz grada u učenje svetske istorije kroz kompjuterske igre simulacije, Kurt Skvajer i Saša Barab
(prevela sa engleskog Slađana Stamenković)
11. Anksioznost, otvorenost i angažovane igre: studija slučaja kritičke igre, Meri Flanagan i Ana Lotko
(prevela sa engleskog Slađana Stamenković)