Autori: Zavod Za Udžbenike, Milićević Đ. Milan
Strana: 585
► Ostali detalji

Znameniti Srbin XIX veka, Milan Đ. Milićević(1831 – 1908), bio je član Srpskog učenog društva, Akademije nauka u Petrogradu, Jugoslavenske akademije znanosti i umjetnosti u Zagrebu, Srpske kraljevske akademije u Beogradu, predsednik Srpskog arheološkog društva i jedan od osnivača Srpske književne zadruge. Počeo je kao seoski učitelj, da bi potom bio urednik i novinar, a na posletku i upravnik Narodne biblioteke. U dva navrata, 1864. i 1867. godine bio je i sekretar srpske skupštine. Učestvovao je u političkom životu Srbije, kao osnivač i poslanik konzervativne Napredne stranke. Bio je odistinski patriota, ali u isti mah i pristalica sloge Srba i Hrvata i projugoslovenski orijentisan. Pisanjem se bavio više od pet decenija, pa njegov spisateljski opus čine dragoceni naučni radovi, posebno istorijski, zbog kojih je i nazivan srpskim Plutarhom. Ali, napisao je i veći broj pripovedaka iz seoskog života. Mada samouk, uspeo je da prevede čuvena Monteskjeova „Persijska pisma“ kao i „Razmatranja o uzrocima veličine Rimljana i njihovog opadanja“. Tačno 37 godina vodio je svoj dnevnik, koji je do sada više puta objavljen u manjim delovima. Ovog puta je pred čitaocima kompletno zajedničko izdanje RTS-a i Zavoda za udžbenike Milićevićevog Dnevnika. Vrednost ovog, za svoje vreme neuporedivog dela, je u činjenici da ono pruža zaokruženu sliku stanja srpskog naroda u poslednjoj četvrtini XIX veka, kao prvorazredni izvor za izučavanje političke i kulturne istorije Srba tog doba