Autori: Aleksandar Flaker ; izabrao i priredio Gojko Tešić
Strana: 396
► Ostali detalji

Osnovna ideja priređujući Period, stil, žanr. Književnoteorijski pojmovnik bila je da Aleksandra Flakera predstavim prevashodno kao književnog mislioca, jer sam, iščitavajući njegove knjige, konstatovao da je on zagovornik jedne naročite koncepcije prema kojoj je teorija književne umetnosti neodvojiva od književne istorije. Flaker je književnu misao, to jest teoriju, stvarao u nekoj vrsti neobične sinteze s književnom istorijom, preciznije, s onim što su formalisti, pre svih Jurij Tinjanov, nazivali književnom činjenicom, a koja je neodvojiva od književne misli. Kad sam se dotakao ideje o književnoj činjenici, Flaker je dodao jednu neverovatnu misao, koja mi je na neki način otključala šifru za razumevanje njegove poetike: „Svi su formalisti bili veliki teoretičari, a samo je jedan među njima bio veliki pisac, Viktor Šklovski...“ Istog trena sam shvatio ko je na neki način uticao na Flakerovo razvijanje sopstvene stvaralačke naučno-spisateljske poetike. Inače, sticajem raznih okolnosti, Viktor Borisovič Šklovski – i pisac i književni mislilac – bio je česta tema Flakerovog kritičkog rukopisa. Očevidno, nimalo slučajno. „Priča Šklovski“ je i autopoetička priča koja nam otkriva i posebnost Flakerovog teorijskog i kritičkog diskursa. Napokon, ključno: promišljati o Flakeru kao teoretičaru književne umetnosti nemoguće je van sinteze književnih nauka, preciznije, teorije i književne istorije, ali i van onoga što je književni rukopis uzbudljivog eseja koji otkriva Profesorovu spisateljsku strast (one vrste eseja koji na neki način iščitavamo u radionici Viktora Šklovskog). Još jedan detalj Flakera čini jedinstvenom figurom unutar evropske komparatistike, naročito unutar avangardologije, u kojoj je bio i ostao jedan od najuticajnijih mislilaca. Umetnost, u najširem značenju te reči, pre svega likovna, sastavni je deo Flakerovog književnoteorijskog i književnoistorijskog diskursa...