Autor: Geril Gabrijelsen
Strana: 176
► Ostali detalji

Zahtevan istraživački poduhvat odvodi junakinju ovog romana, magistarku bioloških nauka, na ledeni sever Norveške, daleko od ljudi koje voli i koje je volela, koji je proganjaju ili prepuštaju samozaboravu. Za sobom je ostavila malu kćerku, koja za vreme njenog odsustvovanja boravi kod oca, čoveka čiju psihopatologiju Geril Gabrijelsen otkriva manirom rasnog pisca-psihologa, kap po kap.

Sve nade usamljene naučnice usmerene su ka drugom muškarcu, koji na severu treba da joj se pridruži. On odlaže polazak, a istraživačica oseća da je lagano napušta, da je ostavlja samu u kolibi kilometrima daleko od prvog naseljenog mesta. S njom počinju da se poigravaju tajanstvene sile, neke koje izviru iz nje same, neke koje joj se prikradaju sa strane. Tu su i vazda prisutni duhovi nekadašnjih stanara iste kolibe. Sreća je i njima, kao i njoj sada, izgledala kao nešto moguće, racionalno, što je nadohvat ruke, ali iz dana u dan postaje sve neuhvatljivije, sve dalje...

„Ono što je poznato nije nužno priznato“ – načelo je kojim se mlada naučnica rukovodi dok istrajava u nameri da doktorsku tezu posvećenu uticaju klimatskih promena na populacije morskih ptica osmisli i realizuje na jedinstven, poseban način. Isto tako, poznata joj postaju, a kao da nepriznata ostaju beskrajna samosagledavanja, mučni reperi u samoći koja izgleda i nije tako samotna već počinje da liči na duševno izgaranje u jednom nepredvidivom i nedokučivom, neprijateljskom ambijentu.