Autor: Patrik Boman
Strana: 336
► Ostali detalji

Kako autor sugeriše u uvodnoj reči, podsticaj za rad na proučavanju fenomena vode koja iz oblaka pada s neba  i njenog biološkog i arhetipskog  značaja za naš život, dao mu je od prirode, sopstvenog mesta u njoj, pa samim tim i sopstvene suštine otuđen odnos savremenog, „urbanog“ čoveka prema padavini koju, najčešće, doživljava kao nepogodu koja mu ugrožava komoditet.

Kao putokaz za rečnik termina ključnih za odnos čoveka prema kiši, pre svega sa stanovišta njenog mitološkog i religijskog značaja, ali uz poklanjanje dužne pažnje i njenim kasnijim, profanim konotacijama, Boman je koristio relevantnu i bogatu baštinu – od čuvene Zlatne grane  DŽejmsa Frejzera, Francuskog folklora Pola Sebijoa, radova Pjera Sentiva iz oblasti hagiografije i folklora voda i sinologa Anrija Masperoa i Marsela Granea, preko radova poznavaoca zmajeva Marinusa De Visera, britanskih antropologa Čarlsa Kingslija Mika, Čarlsa Gabrijela i Brenda Selingmana, francuskih antropologa Evelin Pore-Maspero i Mari Žoze Tubijana, pa sve do radova Aurore Lamonteleri i „svetitelja koje je izmaštao Merseron“...
Međutim, kako sam ističe, svim navodima u knjizi pristupao je u književnom duhu, bez pretenzije za glumljenom naučnošću, što ovom rečniku daje poseban literarni kvalitet i što za njegovog čitaoca predstavlja posebnu čar.