Autori: Bojanin Svetomir, Ćordić Aleksandar
Strana: 313
► Ostali detalji

Opšta defektološka dijagnostika je prihvaćena od strane defektologa bez obzira kome profilu oni pripadali, otkrivši time činjenicu da je defektologija jedinstvena naučna oblast zasnovana na jedinstvenom pristupu ličnosti sa hendikepom. Njome ova naučna oblast postaje samostalna osposobivši se za procenu ličnosti u celini, što čini osnovu za razumevanje hendikepa koji je omeo njen razvoj. Ni jedan od oblika hendikepa ne može da se razume niti mu se može priči prikladno u tretmanu, ako se oslonimo samo na procenu nedostataka i ako se samo prema nedostatku čula ili motorike odnosimo. Dijagnostičke procene srodnih naučnih disciplina se zasnivaju na ciljevima oko kojih su te discipline organizovane i zato nisu u stanju da bitno pomognu defektologiji kao naučnoj oblasti prevashodno posvećenoj rehabilitaciji. Potreba da se odrede kvaliteti ličnosti u kontekstu potrebe za rehabilitacijom zahteva sasvim drugi pristup nego dijagnostika koju interesuje dinamika nastajanja usporenog ili zaustavljenog razvoja odredenih funkcija ili delova tela. Defektološki pristup ličnosti je, dakle nešto drugačiji od onog psihološkog, medicinskog, sociološkog, pedagoškog.

Opšta defektološka dijagnostika opisuje načine ispoljavanja i postojanja ličnosti kako bi se na te ostvarene mogućnosti oslonila u stvaranju programa rada na defektološkoj rehabilitaciji. Ona može da se koristi samostalno u postavljanju programa rada, kao i udruženo sa dijagnostičkim metodama srodnih naučnih disciplina. Time se defektologija, u oblasti dijagnostičkih mogućnosti i tumačenja kvaliteta ličnosti, javlja ravnopravno sa dijagnostikom u psihologiji, medicini i procenama u pedagogiji.

Pošli smo od procene kvaliteta lateralizovanosti i organizovanosti psihomotorike kao bazičnih kvaliteta koji odreduju nivo doživljaja i saznanja o svom telu kao osnovnom dokumentu" svoga postojanja u odnosu na svet predmeta i u odnosu na druge. Od tih prvih iskustava o sebi putem vlastitog telapolaze sva sledeća iskustva kinestezije, dodira, čula na daljinu (sluh, vid)y manipulativnogpolja ipredstavnih oblasti u koja se ta iskustva slivaju, sažimaju i organizuju psihičke moći ličnosti ka realitetu.

Naša namera je da pružimo stručnjacima u defektologiji mogućnost što šireg izbora načina dijagnostikovanja relevantnih oblasti ličnosti. Izbor proba i upitnika ostavlja se kompetenciji defektologa uzpreporuku da u okviru svake defektološke obrade moraju biti obuhvaćene sve strukture ličnosti sa hendikepom. Tek time opšti defektološki dijagnostički postupak doseže svoju punu efikasnost.

Na kraju imamo potrebu da zahvalimo našim studentima koji su u okviru svojih diplomskih radova istraživali upotrebnu vrednost pojedinih proba opšte defektološk dijagnostike. Vrednije rezultate prikazali smo u ovoj knjizi. Posebno zahvaljujemo našim asistentima Milici Gligorović i Dragani Maćešić, koje su svojim opsežnim istraživanjima i sugestijama tokom čitanja pojedinihpoglavlja znatnopomogle u oblikovanju definitiviu verzije ovog udžbenika. Takode izražavamo zahvalnost magistru neuropsihologije Nadeždi Krstić i profesoru Veroniki Išpanović-Radojković na analizi pojedinih testova iz neuropsihologije i neuropsiholoških koncepcija koje smo koristili u ovom udžbeniku.